شبنم شهرزاد
امروزه تقريبا همه چيز با رسانه هاي اجتماعي گره خورده است اگر شما در شبکه هاي اجتماعي ، جوامع محتوايي و پيام رسان هاي فوري حضور نداشته باشيد ديگر بخشي از فضاي مجازي نخواهيد بود.
استفاده از اين ابزارهاي ارتباطي يک فعاليت ساده نيست بلکه نيازمند وجوه اي فکري جديدي است که با روی کار شدن شبکه های انترنتی و رسانه های اجتماعی مانند فیسبوک، تويتر، فليکر، لينکدين، وایبر، وتسپ، ایمو، انستاگرام، تلگرام، تانگو، یوتوب وغيره که در افغانستان و به خصوص در میان مردم بیشترمروج است ولی از میان آنها فیسبوک از جایگاه خاص برخوردار است.
شبکه های مجازی به لحاظ عمومیت داشتن در میان کاربران و با گستره وسیع جغرافیایی در درون مرزهای ملی، تبدیل شدن به یک ارتباط خصوصی و شخصی و فارغ بودن از هر نوع کنترول از سوی مراجع قدرت، به وسیله ای بی‌بدیل درعرصه ارتباطات تبدیل شده است و زمینه های تاثیرگذاری خارج از کنترول دولت ها و نهادهای قدرت را در جوامع به‌وجود آورده است.
کاربران رسانه های اجتماعی که برای رد و بدل کردن پیام ها، نظریات و بیان عقده های دل و شریک ساختن مطالب مورد نظر با دوستان از طریق رسانه های اجتماعی و فرستادن پیام ها برای اقارب، نزدیکان، اعضای خانواده، همکاران و دوستان جدید در دنیای مجازی دنبال پیدا کردن رسانه ای بودند که به وسیله آن داشته های شان را شریک بسازند و نظریات آنها را نیز با خود به صورت زنده و در عین زمان داشته باشند تا اینکه به رسانه ای به نام فیسبوک دست یافتند وهرکس به نام خود حساب ساخت و فعالیت های خود را آغاز کردند و از این طریق گفته های شان را بدون هیچ قید و شرطی ابراز می کنند چون استفاده از این رسانه برای همه آزاد است و کاربران آن مطالب شان را با دیگران شریک می سازند.
فیسبوک شبکه ای اجتماعی است که از طریق آن می‌توان با دوستانی که دارای حساب کاربری هستند به برقراری ارتباط پرداخت و از این طریق به مبادله اطلاعاتی از قبیل عکس، فیلم یا پیغام پرداخت. فیسبوک یک صفحه مجازی است که کاربران اینترنتی از سرتاسر دنیا، می توانند به طور رایگان از آن استفاده کنند.
در افغانستان نیز فیسبوک رشد نموده و تعدادی زیادی به آن دسترسی پیدا کردند و تجارب نشان میدهد که استفاده از فیسبوک میان مردم افغانستان در حال گسترش است و با گذشت هر روز به شمار کاربران آن افزوده می شود که به باور کاربران فیسبوک ،این رسانه اجتماعی دریچه ایست که فعال بودن درآن به فعال بودن شخص خلاصه می شود.
از مطالب عشقی گرفته تا مطالب سیاسی در قالب عقده های دل و نا گفته های عمیق بیان می شود که با قضاوت گوناگون مخاطبان رو برو می شود و کمتر کسانی را در اینجا می یابی که عین موضوع و مطلب را به هدف نشر شده درک کنند که این موضوع به باور نویسنده بر می گردد به صلیقه و دید هر شخص نسبت به موضوع نشر شده توسط یک کاربر فیسبوک
اما گپ مهم اینجاست که این رسانه اجتماعی به یک هدف استفاده نمی شود و هر کس نظر به سلیقه شخصی استفاده می کنند و درک هر کس هم به خودش بر می گردد
کسانی برای گسترش ارتباطات و در تماس بودن با دوستان و همقطاران و کسانی هم بخاطر مزاحمت های بی مورد با ساختن حساب های جعلی باعث مزاحمت ها می گردند.
مردم به این باور هستند که فیسبوک وسيله خوب ارتباط، به دست آوردن معلومات و افزايش سطح آگاهى مردم می باشد و شمارى هم می گویند که برخى ها از فیسبوک استفادۀ نادرست می‌کنند.
فیسبوک؛ وسيلۀ مفيد و موثر
انیس يک تن از کاربران فیسبوک است او می گوید، فیسبوک به عنوان شبکۀ اجتماعی که در سراسر جهان میلیون ها کاربر دارد، زمینه تبادل معلومات میان افراد و شناخت دیدگاه ها، فرهنگ ها، دین و سایر ارزش هاى اجتماعی و ملی را فراهم ساخته است.
او افزود: ” ضمن اینکه از طریق فیسبوک تماس مستقیم به دوستانم دارم، می توانم بدون هیچ گونه هراس، محدودیت و سانسور معلومات و دیدگاه خود را آزادانه با دیگران شریک بسازم.”
وی می افزاید که فیسبوک کمک می کند از وقایعى که در سطح ملی یا بین المللی اتفاق می افتد، در اسرع وقت آگاه شوم چون بسیاری از رسانه ها در افغانستان و رسانه های معتبر صفحات فیسبوک دارند و همواره معلومات تازه را در آن نشر می کنند.
در افغانستان قانونی مشخص برای استفاده از فیسبوک وجود ندارد و معلوم نیست که کی ها و از کدام سن فیسبوک را استفاده نمایند و چه مطالبی را از طریق آن نشر کنند اما به گفته برخی از کاربران فیسبوک از متعلم مکتب تا افراد کهن سال به نام شان یک حساب ساخته و از طریق آن فعالیت می کنند و داشته های شان را با دوستان شان شریک می سازند.
برخی از کاربران این رسانه اجتماعی بعضی از گزینه های کاربردی را جدی می پندارند در حالیکه واقعیت گپ چیزی دیگریست مثل گزینه های پاین که از یکی از صفحات اجتماعی گرفته شده است و توصیه برای کاربران فیسبوک است.
فِرِند” friend را به معنای “اجتماعیِ” کلمه بگیرید، چون اینکه فیسبوک هم “شبکه اجتماعی” است نه چیز دیگر. این ۷ خود تان هم راحت تر هستید.
فِرِند ریکوئیست” freind request هرگز به معنیِ “نامه ی فدایت شوم” نخواهد بود.
لایک” به معنای پسندیدن “پُست” است نه “صاحبِ پُست
بیش از اندازه” از چهره هایتان عکس نگذارید چهره تان برای شما عزیز و دوست داشتنی هست نه برای کاربران
کاملا آشکار است که شما بسیار “مُتَمَدِن” هستید و نیازی نیست برای “نوزاد” خود قبل از “نامگذاری” اکانت بسازید، چگونه “زیستن” را به او بیاموزید چگونه “فیسبوکیدن” را خود خواهد آموخت.
وقتی افراد جواب پیام شما را نمیدهد اصرار” نداشته باشید هر کس “آزاد” و “مختار” است که جواب پیام شما را ندهند.
به دنبال”خواهر و برادرگمشده ی”خود به نزدیکترین مراکز “صلیب سرخ جهانی” یا دفاتر سازمان ملل در محل خود مراجعه کنید نه اینکه در فیسبوک دنبال “عوضِ” آن باشید.
چرا فکر میکنید سی چهل نفر باید در “عکس تعطیلات” شما “تَگ” شوند.
بیش از اندازه “بیش فعال” و “کثیرالپُست” نباشید.
وقتی کسی شما را “آنفرند” unfreind میکند دو مرتبه ریکوئیست ندهید. هیچ دلیلی وجود ندارد که افراد شما را “الی یوم القیامه” در “فرند لیست” خود نگه دارند.
به عقاید دیگران احترام بگذارید الزاما همه مانند شما فکر نمیکنند.
سخت است اما “حتی الامکان” به ” حریم شخصی” افراد احترام بگذارید.
باور کنید شان و کرامت انسانی شما والاتراز آن است که لایک “گدایی” کنید.
همينكه يك دختر ريكويست شما را قبول كرد مثل بي شعورها پيام ندهيد كه ميخواهم معرفي شوم با شما.
اینکه وقتی خدا شما را آفرید گفت: “فتبارک الله احسن الخالقین” شکی نیست اما دقت کنید تا به “جنون سلفی” دچار نشوید.
چنانچه “بلاک” شدید، “صبر و تقوای الهی” پیشه کنید باشد که رستگار شوید. لزومی ندارد یک اکاونت جعلی ساخته و “عقده گشایی” کنید.
با تایید این موارد نویسنده مقاله به این باور است که وقتی از فیسبوک به عنوان یک رسانه اجتماعی استفاده می کنید موارد بالای را به ذهن تان بسپارید و دید تان را نسبت به پست های دوستان تان که نشر می کنند تغییر بدهید و کوشش کنید موضوعات و مطالب را با هدف نشر شده درک کنید تا شما هم راحت باشید و شخصی که آن مطلب را نشر کرده هم از نشرش برای همه دانه به دانه توضیح ندهد و از نظریات بی مورد و گفتن چرندیات بپرهیزید و نشر کننده مطالب را وادار به این نسازید تا هر پستی را که می گذارد یک نوت هم بنویسد که هدفش از نشر آن مطلب چه بوده است.
