سرمقاله
روز جمعه نشست مشورتی از سوی کمیسیون رسیده‌گی به شکایت‌های انتخاباتی با نمایندگان دسته‌های انتخاباتی، احزاب سیاسی و نهادهای جامعه مدنی به منظور دریافت راه حل برای بن‌بست انتخابات ترتیب یافته بود ، در این جلسه هرکدام علیه همدیگر تهمت بستند و تهدید کردند که در نهایت بدون نتیجه‌گیری مشخص پایان یافت.
بعد از این نشست عبدالله عبدالله در نشست خبری در کابل از هوادارانش خواست تا به کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان اجازه دهند روند بازشماری و تفتیش آرا در هفت ولایت شمالی و شمال‌شرقی افغانستان انجام شود.
نتایج انتخابات ریاست جمهوری افغانستان بیش از سه ماه می شود که با سرنوشت نامعلوم و جنجال های نگران آفرین به سرمیبرد ، در این مدت نه تنها کمیسیون مستقل انتخابات قادر به اعلان نتایج ابتدایی هم نشده است بل خود به چالش های داخلی ساختاری و انتخاباتی رو برو بوده است.
بار اول نیست که انتخابات در افغاستان صورت میگیرد و هربار بیش از پیش به شکست دموکراسی و تقلب نزدیک و محکوم است و با رای مردم که سرنوشت مردم و حمایت کننده دموکراسی است بازی صورت میگیرد.
سوالاتی که مطرح است چرا با رای مردم به شکل درست و واقعی شان احترام گذاشته نمیشود که هرکدام از نامزدان پیشتاز برای رسیدن به قدرت از دموکراسی فرار می نمایند و می خواهد با فشار سیاسی به قدرت برسد؟
آیا در استقلالیت کمیسیون های انتخاباتی شک وجود دارد ، خود شریک بازی سیاسی رای مردم از سوی نامزدان پیشتاز هستند؟
در جواب سوالات مطرح شده چنین نگاشته میتوانیم که تجربه انتخابات سال های قبل نشان میدهد هنوز به دموکراسی نرسیده ام و دموکراسی و حق رای بعنوان یک سمبول غیر قابل باور برای سیاست مداران افغانستان محسوب میشود .
آنچه که به چالش های انتخابات افزون شده و مانع شفافیت رای مردم است نفی دموکراسی و حق رای مردم است .
نامزدان پیشتاز انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در گذشته واکنون از راه نفوذ به سوء استفاده رای مردم عمل نموده و تلاش بر این داشته اند که بتوانند حاکمیت ونفوذ بر کمیسیون های انتخاباتی داشته باشد که این خود چالش افرین است و نفی شفافیت بر استقلالیت انتخاباتی محسوب میشود .
در انتخابات ریاست جمهوری قبل و پارلمانی که بدنام ترین انتخابات در افغانستان شناخته میشود پایه های دموکراسی و استقلالیت کمیسیون های انتخاباتی شکست که این شکست نه تنها شرم آور نبود وترمیم نشد بل یک پیش زمینه و فرصت برای انتخابات ریاست جمهوری شش میزان 1398 محسوب شد.
در قبال سرنوشت رای مردم بازی سیاسی برخلاف دموکراسی و قانون جریان دارد وهنوز باور مندی و صداقت در برابر رای مردم وسرنوشت مردم جاه باز نکرده و رسیدن به قدرت حاکمیت دموکراسی دانسته نمیشود .
احزاب فرا قومی نداریم ، رسیدن به قدرت از نگاه قومی بیشتر مورد توجه است ، فساد اداری مانع جدی در شفافیت انتخاباتی است ، هنوز به استقلالیت کامل سیاسی دست نیافته ایم کشور های ذی نفع بعنوان مشاور و قضاوت کننده سرنوشت انتخابات افغانستان هستند و به جامعه مدنی نوپا دست باز برنظارت شفافیت انتخاباتی داده نمیشود.
مردم افغانستان از وضعیت انتخاباتی نگران هستند و دوام این وضعیت انتخاباتی نه تنها شکاف ها را در میان جامعه بیشتر مینماید بلکه به باور مندی دموکراسی ضربه میزند. باافزایش شکاف های سیاسی و عدم اعتبار مردم پایه و ستون صلح نیز میشکند.
این چالش های جدی است که مانع شفافیت انتخابات است واما راه عبور از این چالش نیز وجود دارد.
اعضای کمیسیون های انتخاباتی برای عبور ازاین بن بست میتوانند بی طرف و با صداقت عمل نمایند و کمیته ای ازناظرین انتخاباتی جامعه مدنی و رسانه ای را بدون دخالت شکل دهند. باید نگاشت که متاسفانه در جامعه افغانستان اذهان ، افراد پاک اندیش و بی طرف که براساس منافع ملی عمل نماید کمتر است و اما جز این راه برای عبور از بن بست و معلوم نمودن سرنوشت رای مردم بدیلی نخواهیم داشت.
