شبنم شهرزاد
خبرنگار
با آغاز هفتهی “کاهش خشونت” در افغانستان؛ رهبران دولت و طالبان به نیروهای خود دستور توقف عملیات دادهاند.
رئیسجمهوری افغانستان در بیانیهیی از نیروهای امنیتی افغانستان خواسته بود که از ساعت ۱۲ شب شنبه، در برابر مواضع گروه طالبان در حالت تدافعی قرار بگیرند و از حمله به آنها خودداری کنند.
گروه طالبان نیز از جنگجویان خود در سراسر افغانستان خواسته علیه پایگاههای نیروهای دولتی و امریکایی در این کشور حمله نکنند.
توافق حکومت افغانستان و گروه طالبان بهخاطر کاهش خشونتها برای مدت هفت روز صفحه جدیدی را در زندگی شهروندان کشور به ویژه برای کابلنشینان ورق زد و در نخستین روز آن حال و هوای زندگی در شهر کابل تغییر خورد و اذهان عامه عاری از خطر حملات انتحاری و انفجاری بود، مردم بهدور از تهدیدات امنیتی روزهای بدون تهدید را تجربه نمودند.
یک هفته کاهش خشونت، نوید خوش برای مردمانی که سالها طعم صلح را نچشیدهاند و دنبال گمشدهی زندگیشان که همانا صلح میباشد را بیابند و مزهی واقعی زندگی کردن در فضای صلح که حق آنان میباشد را بچشند.
به تعبیری دیگر هفتهی کاهش خشونت در کشور به مصابه گشودن قفل دریست که چهار دهه بروی مردم این سرزمین بسته بوده و امیدها بر باز شدن دایمی این در را یک هفته کاهش خشونت در دل باشندگان سرزمین خسته از جنگ تازه نموده است.
هفت روز کاهش خشونت را میشود به نشان دادن چراغ سبز از جانب گروههای مخالف دولت بهخاطر برقراری صلح دایمی در افغانستان تلقی کرد چون همه خسته از جنگ هستند و حتی یک روز آتشبس را هم به مصابه یک سال صلح ارزش میدهند.
در اطلاعیهیی که از سوی ذبیحالله مجاهد سخنگوی طالبان به رسانهها فرستاده شده، آمده بود که “پس از هفت روز، هرگاه در روز هشتم توافقنامه امضا شود، برای تمام مجاهدین مطابق توافقنامه معلومات و هدایت داده میشود و براساس آن عمل خواهد شد.”
رئیسجمهور غنی که ساعاتی بعد از اعلام امریکا و طالبان در مورد زمان امضای توافقنامه میان دو طرف صحبت میکرد، گفته که به تمام نیروهای امنیتی افغانستان دستورالعمل واضح و مفصل در مورد هفتهی کاهش خشونت داده شده و از آنها خواسته شده است که تنها در صورتی به عملیات نظامی اقدام کنند که “خودشان یا مردم افغانستان” از سوی طالبان مورد حمله قرار بگیرند.
با ختم هفتهی کاهش خشونت به تاریخ دهم ماه حوت سال روان توافقنامه صلح میان امریکا و گروه طالبان در دوحه به امضا رسید که واکنشهایی را در پی داشت و اختلاف نظرها روی مادههای آن وجود دارد.
بعد از امضای این توافقنامه چشم امید بر آن است تا دولت و گروه طالبان روی بندهای آن توافق نموده و به نتیجه مثبت که متضمن صلحی که در آن ارزشهای اجتماعی و دستآوردهای چندین ساله حفظ گردد همراه باشد.
حالا گوشها به صدا و چشمها به راه نتایج بهدست آمده از یک هفته کاهش خشونت و امضای توافقنامه صلح قرار دارند تا دولت افغانستان و گروه طالبان با توجه به خواست و توقع مردم تصمیم همهجانبه که نفع مردم در آن برجسته باشد را اتخاذ نماید.
وقت آن رسیده که سیاسیون کشور اختلاف نظرها را کنار گذاشته و به تفاهم برسند و بر وضعیت مردم و قربانیهای چهار دهه توجه و موافقتنامه صلح با طالبان را که خواستههای مردم در آن نادیده گرفته نشود به امضا برساند تا در پرتو آن صلح سرتاسری و همهشمول در کشور تامین و خاک افغانستان از فضای جنگزده به فضای عاری از جنگ رجعت داده شود و زندگی که حق باشندگان کشور میباشد را صاحب شوند.
افغانستان کشوری است که سالهاست درخت صلح آن خشکیده و حاصل آن بهجز جنگ، خونریزی و کشتار افراد چیزی دیگری نبوده، خوشی و خوشحالی از خانه مردمان آن رخت سفر بسته و با دخالت کشورهای بیرونی و ابر قدرت جهان جایگاهاش هنوز هم بهعنوان کشور جنگزده در میان کشورهای رو به توسعه باقی مانده است.
با همهی چالشها و مشکلات موجود اکنون توقع مردم بعد از یک هفته کاهش خشونتها این است تا کشور بهسوی آرامی، آبادی و صلح سوق داده شود و وقت آن فرارسیده تا به نگرانیهای شهروندان کشور نقطه پایان گذاشته شود و نشستها دربارهی برقراری صلح که بتواند امیدهای جوانه زده را تازه نگه دارد نیاز مبرم است.
حالا سوالی که مطرح است این است که با امضای توافقنامه صلح میان گروه طالبان و امریکا به نگرانیهای مردم نقطه پایان خواهد گذاشت.؟