فریداحمد امیری
کابل شهرِ دیپلومات نشین، میزبانِ ده ها نماینده گی سیاسی و اقتصادی جهان، محراقِ و هسته ای اقتصادی کشور و منبع تدوین سیاست های کلان، شهرِ پرجمعیت و مملو از آرزو و امیدها، مکانِ فرهنگ، ادب و مدنی گرایی، بسترِ نخستین دموکراسی نوین و نظام سیاسی پسا طالبانی درین روز ها در قید خشونت و خون و غلتیده در لای و چسپِ روزگار سیه ناشی از ترور و انفجار است.
کابل از شهر زیبا و شهیر به مرکزِ شر و شرارت و متاسفانه گورستانِ نخبه ترین شخصیت های فرهنگی، رسانه ای، فعالان سیاسی و مدنی گردیده که ظالمانه توسط تروریسم نام آشنا محکوم به مرگ و ختم زندگی می گردند. شهری که انفجار ماین های مقناطیسی و اعمال خصمانه تروریستی به یک چالش بزرگ امنیتی و ترور روانی تبدیل شده است.
اینک برای احیای زندگی و آرامش نسبی در کابل، نسخه نو، مفید و موثر امنیتی ضرورت است و مردم نیز رسالت دارد با نگارش های سودمند و ارایه مشورت ها سهم شهروندی ادا فرمایند.
۱) استفاده از تجربیات نظامیان پیشین با تدویر جلسات دوام دار و ایجاد اتاق فکرِ نظامی از سوی نهاد های امنیتی مهم است. کشورها مدیون و مرهون اندیشه و نظریات بازنشسته ها در گسترش و بهبود حکومت داری و امور امنیتی بوده و از آن ها استفاده بهینه صورت می گیرد.
۲) تفویض صلاحیت به افرادِ با مسوولیت برای مبارزه با جرایم و جنایت، بدون طی مراحل و اخذ دستور از رهبری حکومت برای پیش گیری از رخدادها.
۳) نشانی کردنِ مناطق ناامن و تلاشی خانه های مشکوک می تواند که دولت را به سرنخ حملات دهشت افگنی و دستگاه های ماین سازی ها برساند. پولیس باید ولسوالی های ناامن و مناطق دورتر از شهر کابل را مورد تفتیش امنیتی و استخباراتی قرار داده، در میان مردم نفوذ عمیق و عریض جهت همکاری شکل گیرد.
۴) بیشتر حوزه های امنیتی شهر کابل از سوی رهبران سیاسی و چهره های برجسته دولتی سفارش می شود که این امر سبب شکسته شدن زنجیره ای سلسله مراتب گردیده و مسوولان را در برابر این گمارش-ها، عاجز و بی صلاحیت می سازد.
۵) تبدیلی سربازان و افسران حوزه ها پس از هر سه ماه می تواند که از عاطفی برخورد کردن و تار و پیچ شدنِ پولیس با افراد جامعه دور ساخته و پولیس را به کار اصلی اش که تنفیذ و رعایت اصل قانون است، برگرداند.
۶) نباید که وسایط نظامی شبانگاه در خانه و کوچه های شهر ایست شود که باید در تاسیسات نظامی توقف نماید.
در هیچ کشوری وسایط جنگی-نظامی در جای های نامناسب و خانه های مسکونی ایستاده نمی شود که باید مراقبت جدی از وسایط دولتی صورت گیرد. هم چنان وسایط افراد ملکی، فعالان مدنی و سیاسی و شخصیت های مطرح نیز قبل از حرکت، با آیینه اندازی مورد چک و دقت قرار گرفته تا مصئون بمانند.
۷) وسایط نوع رنجر برای استفاده در خطوط نبرد کار گرفته شود و از استفاده روزمره گی در شهر برای رفت و آمد استفاده صورت نگیرد. وسایط رنجر در صفِ تانگ های جنگی قرار دارد. عقلانی نیست که نظامیان برای استفاده خانه گی از تانگ و وسایط جنگی استفاده کند.
۸) گرد آوری سلاح های بدون مجوز با تلاش های دوام دار می تواند از گراف جرایم جنایی در کابل بکاهد.
۹) کابل باید دروازه خروجی و دخولی اش را تثبیت نموده و برای نظارت جدی از نیرو های خاص پولیس و کمره های امنیتی استفاده صورت گیرد.
۱۰) اعتماد میان مردم و دولت با عملکرد های قاطع و تطبیق قانون احیا می گردد. نیرو های امنیتی نباید تحت تاثیر چگونگی فرآیند و برآیند مذاکرات صلح گردیده و کار همیشه گی شان که انفاذ قانون و تدابیر امنیتی است، فراموش گردد.
بیاد داشته باشیم که ستون استوار و محکمِ جمهوریت در پایتخت کشور بنا می شود. اگر این ستون خم و به زمین افتد، دیگر ستون های کم توان و دور از محور، زود خواهد افتاد.
