شبنم شهرزاد خبرنگار و نویسنده
با آنکه چندین دور گفتگو های صلح در مورد افغانستان در کشور های مختلف بخاطر به میز مذاکره کشیدن طالبان برای برقراری صلح در افغانستان صورت گرفت و هیئت های دو طرف باهم روی موارد محتلف گفتگو و خواسته های دو طرف را بازگو نمودند. اما هیچ یک از این گفتگو ها نتیجه مطلوب به دنبال نداشت وبرعکس دامنه نا امنی در کشور گسترده تر از قبل گردیده و کشتار افراد ملکی و نیروی های امنیتی روز تا روز بیشتر گردید وسر انجام آمریکا افغانستان را در همین وضعیت بد رها وماموریت نظامی اش را خاتمه داد.
از سوی دیگر زلمی خلیل زاد نماینده خاص آمریکا برای افغانستان با آنکه برای برقراری صلح در افغانستان سفرهای نمود و با سران حکومت و افراد تاثیر گذار جامعه افغانی دیدار های داشت که ظاهرا عوام فریبانه تلقی می گردد و به گفته مردم عام خاک زدن در چشم مردم بود با آن هم آن امیدواری را برای مردم ایجاد نموده بود اما با ختم گفتگو ها بدون نتیجه با موجی از انتقادات اقشار مختلف جامعه روبرو گردید و امید مردم هم از بین رفت.
جوانان قشر مهم و نسل آینده که سرنوشت وطن بدست شان است که می توانند راهکار های عالی را برای تعین سرنوشت کشور رقم بزنند اما متاسفانه در همه عرصه ها نقش سمبولیک دارند ونمی توانند در تصامیم مهم کشور سهیم شوند و راه های بهتری را برای سرکوب نمودن دشمنان وطن بیابند و بکار ببرند.
درنتیجه این همه بی ثباتی ها در کشور وضع نا امن ولایات و سقوط و پس گیری ولسوالی ها توسط نیروهای دلیرو قهرمان امنیتی و دفاعی و اداره پایگاه های نظامی توسط سربازان افغانی تخم امید را برای سرکوب نمودن مخالفان در دل هر افغان می کارد و برای ما ثابت می سازد که اگر اراده محکم و عزم راسخ برای خدمت گذاری به مردم و وطن وجود داشته باشد پیروی را در پی خواهد داشت . این عزم در نیروهای دفاعی کشور وجود دارد و سربازان سر به فلک حالا روی پاهای خودشان ایستاده اند و از پس عملیات های خاص بر می آیند و ثابت کرده اند که پاسدار وطن و ناموس مردم هستند.
در میان همه ناهنجاری ها و اوضاع بد امنیتی، بحث مهم و حیاتی آینده نا روشن جوانان افغانستان در طبقات مخلف است که با ادامه سه ده جنگ و شرایط بد زیر کوله بار آتش و راکت پراگنی های دوره مجاهدین به دنیا امده اند، درمیدان های جنگ سخت با قبول کردن خطرات جانی و هزار و یک امید به زندگی در فضای صلح به تحصیل پرداختند و به صفوف نیروهای امنیتی پیوستند، با وصف اینکه جنگ های داخلی تاثیر مخرب روی اقتصاد خانواده ها گذاشت.
پدران با هر شرایط سختی که به سراغ شان امد بخاطر مهیا ساختن زمینه تحصیل برای فرزندان شان از هر راه ممکن استفاده نمودند و بالای فرزندان سرمایه گذاری کردند. مادران با قبول نمودن زحمات طاقت فرسا حوصله شان را صرف با سواد ساختن فرزندان و آماده ساختن به خدمت کردن در جامعه تقدیم نمودند، نسل نوین افغانستان که از اوضاع کشور به ستوه آمده و خود می خواهند در سرنوشت کشور سهم فعال داشته باشند تعدادی از آنها به صفوف نیروهای امنیتی پیوستن تا از نوامیس ملی دفاع نمایند و در برابر دشمن بجنگند.
با توجه به وضعیت فعلی کشور، جوانانی زیادی با هزار و یک امید به زندگی در مقابل دشمن شهید ساخته شدند و زیرخاک رفتند. حالانکه این حق آنها نبود و در بیشتر از سه دهه هیچ جنایتی ضد بشری نبود که در افغانستان صورت نگرفته باشد اما متاسفانه که رهبران کشور هیچ گاه خودشان را در جای مادران و پدرانی که فرزندان شان را در راه دفاع از دست داده اند قرار ندادند و درد مردم و ملت را درک نکردند .
در نتیجه معامله ها ، صدها هزار جوان بی گناه در راه و خانه قربانی جنگ شدند و بهای همه بدبختی های که ازدوره مجاهدین به میراث مانده است را نسل آینده ساز و بی گناه پرداختند.
جوانانی که تحت هر شرایط خدمت کردن ، وطن را افتخار و دفاع از خاک وطن را مایه افتخار خویش قرار داده اند نباید بیشتر از این قربانی شوند و مسأله آینده این جوانان باید در اولویت کار حکومت قرار بگیرد تا سمت و سوی مبهم و نتیجه ان معلوم گردد.
موضوع مهم و حیاتی اینجاست که مسولیت حکومت در باره آینده نسل جوان کشور و آنهای که به بهای خون شان بخاطر تامین صلح کوشیدند و به شهادت رسیدند ، چیست؟
از سوی دیگر ناکامی آمریکا در جنگ افغانستان و تنها ماندن این کشور در شرایط حساس امنیتی بیانگر چه خواهد بود ، چرا حکومت بهای خون هر جوانی را که به بهانه صلح شهید شدند را نمی پرسد از آمریکا و واقعا مسوول این همه بی تفاوتی ها کی است و پاسخ جاری شدن جوی های خون در سرتاسر کشور در زمان حضور نیروهای امریکایی را کی خواهد داد ؟؟؟؟؟؟
نویسنده به این نظر است اکنون که نیروی های امریکایی افغانستان را ترک کرده اند ادامه جنگ در این کشور و رویا رویی افغانان در مقابل افغانان مشروعیت ندارد و وقت آن فراه رسیده تا همه ای افغان ها دست بدست هم بدهند و برای آینده جوانان و نیروی های قهرمان امنیتی کشور برنامه ریزی و عمل نمایند تا آینده مبهم و حراسانررا به امید بخشی و سوق دادن کشور به سوی فصل شگوفایی تغیر داده ، همه با دنیای هیجان قدم بگذاریم که به آینده ای که شایسته ای ما است برسیم و د ر فضای صلح آمیز ادامه زندگی را بسر برسانیم.
