روزنامه تلگراف انگلیس

ترجمه : هفته نامه روزنه صلح

سوءتغذیه و کم خونی در حال حاضر در این کشور شایع است – کودکان بیشترین آسیب را تحمل می کنند.

والدین اسما تلاش کرده بودند دخترشان را که به شدت بیمار بود در نزدیکی خانه شان در یکی از روستا های افغانستان تحت درمان قرار دهند. این دختر دو ماهه قبلاً به دلیل سوء تغذیه ضعیف شده بود، مبتلا به مریضی شُش شده بود و به مشکل نفس می کشد. داکتران توان درمان اسما را نداشت و او روز به روز ضعیف می شد.

 خانواده اسما تصمیم گرفتند که فاصیله دو ساعتی را طی کرده اسما را به به شفاخانه صحت طفل بیاورند و به صدها نفری که هر روز در این مرکز صحی کشور مراجعه می‌کنند، بپیوندند. اما مانند دیگر سیستم صحی در آستانه فروپاشی است.

به نظر می‌رسید اسما پس از دریافت اکسیژن برای مدت کوتاهی بهتر شده ، اما نه ، او ساعتی بعد در حالی که مادر و مادربزرگش در کنارش بودند جان باخت.

پیروزی طالبان و پایان درگیری طولانی مدت با دولت باعث شده است که جاده‌های روستایی امن‌تر شوند، بنابراین افراد بیشتری می خواهند به شفاخانه های مرکز مراجعه کنند. اما در عین حال فروپاشی اقتصادی کشور منجر به افزایش سوء تغذیه در بین کودکان شده است.

داکتر حسنا محمدی می گوید: “شفاخانه همیشه شلوغ بوده است، اما پس از سقوط کابل به دست طالبان، ما شلوغ تر شده ایم، زیرا وضعیت اقتصادی بدتر شده است و مردم توان رفتن به شفاخانه های خصوصی را ندارند.”

داکتر محمدی که در شیفت ۲۴ ساعته در در ورودی اصلی  شفاخانه کار می کند، می گوید که اکنون که هم زمستان و گرسنگی هست، سوءتغذیه، مشکل ریه و کم خونی شیوع پیدا کرده است.

با افزایش  این موارد که پزشکان هشدار داده اند که سیستم صحی کشور به دلیل پایان یافتن کمک های خارجی به امارت اسلامی در آستانه سقوط است.

مت موریس از کمیته بین المللی صلیب سرخ گفت: «سیستم صحی افغانستان در آستانه فروپاشی است و اخیراً برای مقابله با پیامدهای درگیری، کمبود بودجه و همچنین بیماری همه گیر کووید-19 تلاش کرده است».

مراقبت‌های صحی وابسته به  امکانات است در صورت کمبود بودجه صحی اغلب قادر به ارائه خدمات با کیفیت و به موقع نیستند.

وقتی  خبرگزاری تلگراف ماه گذشته بازدید کرد، چهار ماه بود که حقوق کارکنان دریافت نکرده بود و برخی از پرستاران حتی پول کرایه موتر را نداشتند. در دولت قبلی، سه چهارم بودجه دولت افغانستان توسط کمک‌کنندگان خارجی تأمین می‌شد، اما در ماه اوت، زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفتند، این بودجه یک شبه متوقف شد. کمک اکنندگان حاضر به ارسال پول به گروه ای نیستند که به زور قدرت را در دست گرفته و از رفتن دختران به دبیرستان خودداری می کند.

شف خانه ها بدون سوخت، غذا و داروهای حیاتی مانده اند. منابع مکمل های غذایی ویژه برای سوءتغذیه و همچنین آنتی بیوتیک ها، مسکن ها و داروهای بیهوشی رو به کاهش است. برخی از تدارکات از سوی مراکز امدادی وارد شده است، اما به تعداد بیشتری نیاز است. گاهی اوقات از بیماران خواسته می شود که برای خرید اصول اولیه مانند دستکش مشارکت کنند.

مراکز امدادی سعی کرده‌اند وارد این نقض نشوند. صلیب سرخ گفت که پرداخت هزینه های جاری، داروها و تدارکات را در ۲۳ شفاخانه ولایتی و محلی با نزدیک به ۸۰۰۰ کارمند آغاز کرده است. سازمان ملل متحد از طریق یونیسف و سازمان بهداشت جهانی پولی را برای حفظ ۲۳۳۱ مرکز صحی تا پایان این ماه فراهم می کند – این شامل پرداخت حقوق حدود ۲۵۰۰۰ کارمند صحی می شود.

دو روز پس از بازدید رسانه ای تلگراف از شفاخانه صحت طفل  “ایندیرا گاندی”، کارکنان گفتند بالاخره مقداری حقوق دریافت کرده‌اند. چنین اقداماتی مورد استقبال قرار گرفت، اما داکتران نمی دانند که تا چه زمانی ادامه خواهند داشت.

کارکنان نیز باید با مدیران جدید طالبان خوب برخورد کنند. این گروه که تبدیل به حاکمان شده‌اند، در مواقعی به نظر می‌رسد که بیشتر به لباس پوشیدن کارکنان نسبت به اداره خدمات صحی عمومی علاقه‌مند بوده‌اند.

مقامات طالبان دستور داده بودند که کارمندان زن و مرد در صورت امکان از هم جدا باشند و اتاق‌های رختکن و امکانات متفاوت داشته باشند، اما پس از آن فرمان را اجرا نکردند، شاید به این دلیل که کارمندان گفته بودند که این امر غیرممکن است.

کارکنان زن و مرد در کنار هم به کار خود ادامه می دهند، اما آنها نگرانند که محدودیت ها در هر زمانی تشدید شود.

«این خیلی سخت است که ما نباید با پزشکان مرد خود صحبت کنیم. آنها به ما نیاز دارند و ما به آنها نیاز داریم.»

تحمیل قوانین سابق طالبان مبنی بر اینکه زنان باید با یک محرم در خارج از خانه رفت، برای کارمندان دشوار خواهد بود، حتی اگر هنوز اجازه کار داشته باشند. بسیاری از کارکنان زن شوهرانی دارند که در جنگ کشته شده اند یا در ایران، پاکستان یا کشور دیگر کار می کنند.

دکتر محمدی گفت: قطعا اکثر برادران و شوهران ما کشور را ترک کرده اند. به همین دلیل است که آوردن یک محرم مرد برای آنها بسیار دشوار است. “پیروی از قوانین طالبان بسیار دشوار است.”