روزنه صلح: به‌دنبال اعمال سیاست سخت‌گیرانه‌ای طالبان در قبال زنان و عدم بازگشایی مکاتب دخترانه، بار دیگر بزرگان قومی در شرق افغانستان خواستار بازگشایی مکاتب دختران شدند.
بزرگان قومی از بخش‌های مختلف ولایت کنر، روز پنج‌شنبه گردهمایی تشکیل دادند و خواسته‌های‌شان را در قبال بازگشایی مکاتب دخترانه مطرح کردند.
مولوی ولی‌الله یکی از بزرگان قومی این ولایت به وضوح بیان کرد که مردم افغانستان نباید از تعلیم و آموزش از سایر کشورهای جهان عقب بماند.
او گفت که حکومت کنونی کابل حتا برای این‌که از سوی جامعه‌ی جهانی به رسمیت شناخته شود، باید درب مکاتب را هرچه زودتر بازگشایی کنند.
گل میران، یکی دیگر از بزرگان قومی گفت که آموزش حق مردم افغانستان است و طبق اصول اسلامی، مکاتب به روی دختران همچنان باز بمانند.
با مسدود نگهداشتن مکاتب دختران، دخترانی‌که آرزوی آموزش و پرورش را داشتند، از داشتن آینده‌ی با ثبات ناامید شده‌اند و عدم آینده‌ی روشن، میزان افسردگی و خودکشی در میان آن‌ها افزایش یافته است.
طی ماه‌های اخیر، از چندین ولایت افغانستان گزارش شد که عده‌ای از جوانان به‌شمول دختران که اغلبا حدود ۲۵ تا ۳۰ سال سن دارند، دست به خودکشی می‌زنند.
فقر، ناامیدی از آینده، ممنوعیت آموزش از عواملی‌اند که بخشی از جوانان امروزی جامعه‌ی افغانستان به خودکشی فکر کنند. با این حال، در آخرین مورد، گفته می‌شود که دو دختر جوان در ولسوالی شولگره‌ی ولایت بلخ دست به خودکشی زده‌اند و علاوه براین، قبل‌تر از آن یک دختر و پسر جوان نیز در همین روستا دست به چنین اقدامی زده بودند و به زندگی‌شان پایان دادند.
بیشتر این رویدادها در ولایت‌های مرکزی و شمالی افغانستان به وقوع پیوسته است ورویدادهای مشابهی در ولایت‌های بدخشان، کندز، بامیان و دایکندی صورت گرفته است.
خودکشی از اتفاق‌های نادر در بیست سال گذشته در افغانستان دانسته می‌شد؛ اما این چالش طی سال‌های اخیر کم‌کم عادی شده است.
برایند بیشتر بررسی‌ها از این رویدادها، همان فقر و ناامیدی از آینده‌ی افغانستان را نشان می‌دهد. با کم شدن سرمایه‌گذاری‌های خارجی و کاهش کمک‌های بین‌المللی پس از سال ۲۰۱۴، به میزان مشکلات اقتصادی و افزایش بیکاری مردم افزوده شد و کار به جایی کشانیده شد که خانواده‌ها با جمعیت هفت نفری در تامین مواد غذایی‌شان عاجز مانده‌اند.
محمد الیاس، ساکن غرب کابل به بیان‌نیوز می‌گوید: مهم‌ترین عامل خودشی شماری از جوانان همان ناداری و گرسنگی است که یک جوان مجبور می‌شود تا به بدبختی‌هایش پایان بگذارد.
به گفته‌ی او، گرسنگی فقط بخش مهم این چالش است، اما اکثر جوانان امروز افغانستان انتظار دارند که بزرگان سیاسی در خصوص آینده‌ی این کشور تصمیم روشن بگیرند، اما ابهام در آینده، همه را ناامید می‌کند.
طاهر نوری نیز می‌گوید که سطح درامد او در ده ماه گذشته کاهش یافته و با توجه به بلند بودن بهای مواد خوراکی، ممکن است که دچار مشکل شود.
او گفت: به‌دلیل این‌که مطمئن نیستیم که اوضاع افغانستان بهبود پیدا می‌کند یا نه، ناگزیر باید به راهی فکر کرد که ممکن است به مهاجرت ختم شود.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، اوضاع بشری در این کشور به شکل بی‌سابقه‌ای وخیم شد. زنان وظایف‌شان را از دست دادند، دختران از آموزش محروم شدند و در کل مردم افغانستان حقوق اساسی‌شان را از دست دادند.
گزارش اخیر دفتر هیات معاونت سازمان ملل‌متحد(یوناما) نشان می‌دهد که حکومت طالبان در حوزه‌های مختلف بشری تخطی کرده و دست به آزار و اذیت مردم زده‌اند.
