ح. هاشمی
روزنه صلح : فرزانه سلطانی ، تجارت پیشه است و دوازده سال از ازدواجش میگذرد و مادر سه فرزند است. وی سه طفل دارد خود سر پرست خانواده است، و با چالش ها و محدودیت های زیاد که از طرف حکومت طالبان بر زنان وضع شده رو به رو می‌باشد.
خانم سلطانی به روزنه صلح گفت: شوهرم سرباز اردوی ملی بود که با سقوط جمهوریت می‌خواستیم در روند تخلیه کشور را ترک کنیم، شوهرم نگران زندگی ما بود.
وی با چشمان اشک بار اظهار داشت: او نگران زندگی ما بود ولی غافل از اینکه خودش قربانی حمله انتحاری میشود. شوهرم را در حمله انتحاری میدان هوایی حامد کرزی از دست دادم، خودم و پسر کوچکم زخم سطحی برداشتیم اما با اندوه خانواده پنج نفری ما را به خاک سپردم و خودم شدم سرپرست سه طفل یتیم با کلی مشکلات که از طرف طالبان سر راه من و سایر زنان افغانستان قرار دارد
در جریان تخلیه افغان از میدان هوایی بین المللی حامد کرزی که در ۲۶ اگست ۲۰۲۱ صورت گرفت حد اقل ۱۸۲ نفر کشته شدند، در بین کشته گان ۱۶۹ نفر افغان و۱۳تن اعضای ارتش ایالات متحده آمریکا بودند.
سلطانی می افزاید: «من قبل از تغیر رژیم تجارت کوچکی داشتم محصولات دست بافت و صنایع دستی که خودم درست میکردم را در دکانی در یک مارکیت در شهر کابل به فروش می‌رساندم و کمک خرچ شوهرم و خانواده ام بودم، زندگی خوبی داشتیم اطفالم به مکتب می‌رفتند. بعد از ظهر ها با شوق به خانه میرفتم.
با ورود طالبان به کابل زندگی من و صد ها بانوی مثل من، دچار تحولات فاحش شد،طالبان به صاحب مارکیت اخطاریه فرستاده و در آن نوشته بودند باید دکان‌های مربوط زنان را بسته کنند . طالبان در ابتدای ورود شأن به کابل ضربه بدی به من و هزاران بانوی تجارت پیشه دیگر در افغانستان هستند زدند. مغازه ام را بستم وسایلم را به خانه منتقل کردم، من مادر سه کودک هستم وباید مصارف مکتب، مسکن و خوراک آن‌ها را تامین کنم، مجبورم به هر طریقی شده کار کنم، فعلا در ایستگاه های اتوبوس و محله های شلوغ میروم واجناسم به فروش میرسانم، فروشات اصلا خوب نیست. مردم پولی برای خرید ندارند.»
با ورود طالبان به کابل ابتدا تجارت بانوان را محدود یا بسته کردند و اکثر بانوان تجارت پیشه شغل های شان را از دست دادند، فرزانه نیز یکی از این بانوان است که طعم تلخی ورشکستگی چشیده است.
ناامنی نبود بازار کار برای جوانان بخصوص بانوان تجارت پیشه و سایر مشاغل زنانه چالشهای است که زنان افغان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و هر روز بر شدت آن افزوده میشود.
آگاهان به این باورند: افغانستان سر زمین است که مانند فرزانه هزاران بانوی جوان این سرزمین با چنین چالشها و مشکلات اقتصادی و محدودیت های که امری به معروف و نهی از منکر برای زنان افغان وضع کرده اند و روز به روز رو به افزایش است، تا حدی که خانم ها اجازه رفتن به مکتب، دانشگاه، حمام عمومی،پارک های تفریحی،ورزشگاه ها… را ندارند تنهایی و بدون محرم به سفر رفته نمی‌توانند.
این درحالیست که تعداد زیادی از زنان افغان شوهران خود را درجنگ های داخلی، حملات انتحاری، بم گذاری های کنار جاده و یا وسایط شأن از دست داده اند و بدون محرم و سرپرست هستند.
