در آستانه روز همبستگی زنان جهان «هشتم مارچ » که همه ساله در سراسرجهان و افغانستان برای ارج گذاری به مقام والای زن و پاسداری از زحمات و ایستادگی های آنان در برابر ناملایمت های روزگار تجلیل میشود اما متاسفانه نزدیک به دو سال میشود که از تجلیل آن در افغانستان نه تنها خبری نیست – بلکه تلاش میشود تا دست آوردهای نیم بندی که در طی دو دهه نظام جمهوریت در عرصه های مختلف بدست آمده نادیده گرفته شود و این قشر مهم جامعه به فراموشی مطلق سپرده شود.
دختران و زنان افغان نظر به شریعت اسلامی حق تعلیم و تحصیل را دارند و در پهلوی آن، کار کردن نیاز اصلی زنان افغان است تا استقلالیت مالی داشته باشند و با تحصیل و کار ٫نسل های بعدی را با سواد و خودکفا تقدیم جامعه نمایند.
در کشوری به شدت سنتی و جامعه مرد سالار، این زنان تحصیل یافته اند که در سطوح مختلف به مبارزه پرداخته حق و حقوق خود و هم جنسان خویش را طلب و در خط نخست مبارزه قرار داشتندکه سهم بارز آنان را نمیشه نادیده گرفت و انکار کرد که آنها با استفاده از توانایی های بلقوه٫ راه را بسوی یک افغانستان مترقی و آسوده گشوده اند و هیچکسی منکر آن شده نمی تواند، با توجه به نیازمندی جامعه در راستای ظرفیت پروری و بلند بردن سطح آگاهی مردم شماری زیادی از دختران به مسلک خبرنگاری رو آورده اند و با مجادله علیه تمام نابرابری ها در خط مقدم اطلاع رسانی، سنگردار آزادی بیان و در خادم مردم بودند و هستند.
از انجا که مسلک خبرنگاری بر پایه ای اصول و قواعد ژورنالیستیک استوار بوده و اخلاق ژورنالیزم حکم میکند که با قضایا چیگونه برخورد صورت گیرد و با استفاده از روش های عملی همیشه روای و بازگو کننده حقایق بوده اند، با تغییر نظام ها، خبرنگاران از کسانی هستند که با حفظ بی طرفی به کار خود ادامه داده و نظر به قواعد پذیرفته شده و اصول معین به پیش روان هستند تا رفع مسوولیت نموده و از وقایع مهم مردم را آگاه نگهدارند.
خبرنگاران در ابعاد سیاسی و سیاست های حکومت ها و نظام ها دخیل نبوده و در بطنی اصل بی طرفی به کارشان ادامه میدهند، توقوع نمی رود که به جناح و طرفی نسبت داده شوند و قضاوت گردند .
بانوان خبرنگار که همیشه در کنار برادران رسانه یی سنگر اطلاع رسانی را دردفاع از آزادی بیان و ارزشهای بدست آمده حفظ نموده اند نسبت به سایر هم مسلکان خویش با چالش های متعددی مواجه بوده اند.
از سوی دیگر با روی کار آمدن حکومت ا.ا در افغانستان نه تنها که کار خبرنگاران زنان حفاظت نشدند٫ بلکه با تاسف، وضع محدودیت ها در برابر آنها افزایش یافته و می توان چالش های عمده صدر راه آنان را همچو عدم دسترسی به اطلاعات، عدم حضور در کنفرانس های خبری، بیکاری روز افزون و تحمیل سایر مشکلات را نام برد که این محدودیت ها متاسفانه گردش چرخه اطلاع رسانی را کند و آزادی بیان را مختل می نماید و از سوی هم نگرانی های را در پی دارد که با عناوین مختلف زنان خبرنگار به حاشیه رانده میشوند و این نگرانی با گذشت هر روز ادامه می یابد .
ما خبرنگاران زن که نظر به مسلک و رشته تحصیلی، خود را در برابر مردم و کشور ٫مسئول میدانیم و مردم نیز از ما توقوع دارند تا از جریاناتی مختلف و وقایع آگاهی داشته باشند و بنآ حضور پر رنگ مایان ضروری است.
در همین حال ما خبرنگاران «زن» خواهان ازبین بردن محدودیت های وضع شده از سوی امارت اسلامی بوده و از جامعه جهانی و سازمان ملل میخواهیم که همه خبرنگاران را بخصوص خبرنگاران زن را در این برهه اساس تاریخ تنها نگذارند .
همچنان در روز همبستگی زنان، خواهان همکاری زنان جهان با زنان افغان هستیم تا از یک طرف ادای مسئولیت نمایم از طرف دیگر ظرفیت های خودرا بلند ببریم تا باشد جهان بطرف یک قطبی شدن در ترازوی عدالت سوق داده شده و حقوق همه اقشار جامعه حفظ و احترام گردد .
