هفته نامه روزنه صلح : گل بی بی زنی است که روزانه چهار فرزند و شوهر بیمارش را در خانه رها میکند و سر کار می رود. او در یک رستورانت در کابل آشپزی میکند تا هزینه زندگی خانواده شش نفره خود را تامین کند. این بانوی افغان هرچند تشنه صلح است، اما در عین زمان نگران آینده شغلی خود نیز میباشد. او ترس دارد که تشدید جنگ و یا توافقی میان حکومت و طالبان زمینه شغلی را از او بگیرد و نتواند در آینده خرج خانواده اش را تامین کند
. سید علی که زمانی در مقابل نیروهای شوروی سابق جنگ کرده بود، می گوید جنگ جاری در افغانستان ویران کننده است و مردم را به بدبختی و فقر کشانده است. او میگوید که در حال حاضر در پیدا کردن نان خشک برای خانواده اش مشکل دارد.
پس از این که مذاکرات دوحه پیشرفتی نداشت، ایالات متحده امریکا تلاش کرد نشستی در مورد صلح افغانستان در استانبول برگزار شود. اما مدت هاست که از سرنوشت این نشست نیز خبری نیست.
فوزیه کوفی عضو هیئت مذاکرهکننده دولت افغانستان میگوید: «من فکر می کنم نشست استانبول در نفس خود یک نشست مهم بود و هنوز هم امیدوار هستیم که این نشست دایر شود، البته نشست دوحه و جزئیاتی که در دوحه است، یک پروسه مذاکره است و یک پروسه طولانی است و اگر در نشست استانبول روی مسائل اساسی و کلی توافق هم شود و ضرورت 
است که در دوحه به جزئیات بپردازیم».
این عضو هئیت مذاکره کننده دولت افغانستان میگوید با اینکه طالبان در چند ماه گذشته نیت واقعی خود به مذاکره را نشان نداده اند اما این بار امید میرود که طالبان و دولت افغانستان از فرصت پیش آمده استفاده کنند و زمینه آتش و صلح دایمی را فراهم کنند
. برخی تحلیلگران می گویند که طالبان با وجود اظهارات ملایم شان، تغییر زیادی نسبت به گذشته نکرده اند و هنوز هم به فکر ایجاد امارت اسلامی هستند. به باور این تحلیلگران، طالبان منتظیراند که با خروج نیروهای بین المللی دست برتری در جنگ بیابند.
عبدالناصر فولاد استاد دانشگاه وفعال صلح میگوید: «نظام اسلامی و آن هم بسیار رادیکال میخواهند، همان نظامی که در سال ۱۹۹۶ کابل را تسخیر کرد و همان تجربه تلخ طالبان مردم افغانستان دارند، برداشت طالبان از نظام و دولت داری همان است، یعنی دانش دولت داری جدید و مدرن ندارند، طالبان هرگز با این ذهنیت نمی توانند موفق شوند در افغانستان، تغییرات آمده و شما بنگرید
، زنان هرچند زیاد رشد نکرده باشند اما تغییرات جدی آمده، در حوزه تعلیم و تربیه و در حوزه آموزش و در حوزه مشارکت» از آغاز مذاکرات بین الافغانی در دوحه حدود یک سال سپری میشود اما تا اکنون این پروسه هیچ نتیجهای به همراه نداشته است و خشونتها بر خلاف انتظار افغانها افزایش یافته و باورمندی به این پروسه نیز کم شده است.
داکتر احمدضیا یفتلی نماینده پارلمان افغانستان گفت: «علاقمندی امریکا و دنیا همین بود که طالبان از حالت جنگی بیرون شوند و به یک گروه سیاسی تبدیل شوند، اینها از این جو یا فرصت استفاده نتوانستند و یا نمی خواهند استفاده کنند، مذاکرات دوحه را بخاطر مقدمات مذاکرات استانبول گرفته و امیدواری این است که طالبان یک گپ برای گفتن داشته باشند که چه می خواهند بگویند، تا اکنون هیچ گپ از طالب و هئیت مذاکره کننده دولت جمهوری اسلامی افغانستان نشینده است و قدمی که یک گام مثبت برای رسیدن به صلح باشد».
این نماینده پارلمان تاکید می کند که جنگ راه حل نیست و هیچ طرف نمیتواند از طریق جنگ به هدف خود برسد و تنها راه که منافع مشترک دو طرف در آن نهفته است، گفتگو و رسیدن به یک راه حل سیاسی می باشد. حدود یک سال از آغاز مذاکرات بین الافغانی در دوحه می گذرد. این مذاکرات تا اکنون نه تنها هیچ نتیجه ای به همراه نداشته است، بلکه در این یک سال میزان خشونت ها در این کشور افزایش یافته است.
غظنفر عادلی
