همزمان با نزدیک شدن هشتم مارچ، روز جهانی همبسته‌گی زنان، شماری از ورزشکاران زن درافغانستان می‌گویند که طالبان رویاهای هزاران زن و دختر ورزشکار را نابود و آنان را با بی‌رحمانه‌ترین شیوه ممکن، سرکوب کرده‌اند.
کمیته صحت و ورزش جنبش شنبه‌های ارغوانی امروز ( دوشنبه، ۱۴ حوت) در اعلامیه‌ای گفته است که طالبان رویا های هزاران زن و دختر ورزشکار را در افغانستان نابود و آنان را در چهار دیواری خانه‌ها محبوس و ورزش زنان را با بی‌رحمانه ترین شیوه ممکن سرکوب نموده است.
باشگاه‌های ورزشی زنان را در کشور بسته کرده‌اند
آنان گفته است که طالبان پس از تسلط دوباره‌شان به قدرت، شماری از ورزشکاران زن را بازداشت و پس از مدتی با گرفتن تعهد کتبی و ضمانت هنگفت مالی دوباره از بند آزاد کرده‌اند و باشگاه‌های ورزشی زنان را در کشور بسته کرده‌اند.
در اعلامیه جنبش شنبه‌های ارغوانی آمده است که طالبان نه تنها ورزش زنان و دختران را در کشور ممنوع کرده‌اند؛ بلکه با تحت فشار قرار دادن زنان و دختران ورزشکار، تلاشی منازل و تماس‌های تیلفونی آنان را هشدار می‌دهند تا مجدداً در باشگاه‌های ورزشی حضور پیدا نکنند.
این جنبش به ورزشکاران مرد گفته‌اند: «خوش خدمتی نکنید و اخلاق ورزشی را زیر پا نگذارید. انتظار داریم که بیشتر از این با زیر پا گذاشتن وجدان، شرف و اخلاق ورزشی، چهره سیاه طالبان را سفیدنمایی نکنید.»
کمیته صحت و ورزش جنبش شنبه‌های ارغوانی در این اعلامیه گفته‌اند:« قبل از سقوط دوره جمهوریت در کشور، زنان و دختران ورزشکار با برگزاری مسابقات، نشست‌های بزرگ و راه‌اندازی کمپاین‌های محو خشونت علیه زنان، از هشتم مارچ، روز جهانی همبسته‌گی زنان بزرگداشت می‌کردند؛ اما در بیشتر از دو سال گذشته نه تنها که زنان حق تجلیل و گرامی داشت از چنین روزهای را ندارند، بلکه تنها به دلیل بلند نمودن صدای اعتراض شان علیه استبداد طالبانی بازداشت و مورد شکنجه نیز قرار می‌گیرند که یکی از نمونه‌های بارز آن “منیژه صدیقی” است که بیشتر از چهار ماه می‌شود که در زندان طالبان تحت شکنجه قرار دارد و ما خواهان رهایی فوری آن از زندان این گروه هستیم.»
اعضای این جنبش گفته‌اند که طالبان در بیشتر از دو سال حاکمیت شان، کادرهای مسلکی و زنان را از اداره‌های ورزشی کشور برکنار و با گماشتن افراد غیر مسلکی و کسانی که در ۲۰ سال گذشته علیه مردم افغانستان جنگیده بودند؛ ورزش کشور را با سقوط مواجه ساخته اند طوریکه صدها ورزشکار مطرح، مربیان و دست اندارکان ورزشی، ترک وطن نموده ویا خانه نشین شده‌اند.
بربنیاد اعلامیه جنبش شنبه‌های ارغوانی ، پس از تسلط دوباره طالبان بیشتر ورزشکاران زن به کشورهای پاکستان و ایران فرار کرده‌اند و تااکنون در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند از نهادهای بین‌المللی و کشورهای مهاجرپذیر خواسته‌اند تا با اهدای ویزای بشردوستانه، زنان ورزشکار افغان را مورد حمایت قرار دهند.
آنان از کشورهای منطقه و جهان، سازمان ملل متحد، نهادهای نظاره گر و به اصطلاح مدافع حقوق بشر و حقوق زنان، نخبگان، رهبران متعهد به افغانستان و چهره‌های شناخته شده دنیا می‌خواهند که صدای میلیون‌ها شهروند گروگان گرفته و نا امید افغانستان شده و جهت ختم مرگ تدریجی مخصوصا زنان و بانوان ورزشکاران فراموش شده افغانستان، به جای نشست‌های تشریفاتی و “نصایح پدرانه” به طالبان، از شکل گیری “حکومت مشروع دموکراتیک و غیر متمرکز”، که بدیل حکومت خود خوانده طالبان است، حمایت نمایند.
این در حالی است که طالبان پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، برخلاف وعده‌های رهبران این گروه در مذاکرات دوحه، از همان قوانین سخت‌گیرانه دهه ۹۰ میلادی در برابر دختران و زنان کار گرفته‌اند و این گروه در بیشتر از دوونیم سال گذشته دختران و زنان افغانستان را از صحنه‌های سیاست، ورزش و آموزش حذف کرده‌اند.
