همزمان با فرارسیدن روز جهانی صلح شماری از شهروندان افغانستان می‌گویند که امنیت نسبی در کشور به وجود آمده است؛ اما تا زمانی که زمینه کار، تحصیل و آزادی‌های مدنی برای همه شهروندان فراهم نشود، صلح واقعی وجود نخواهد داشت.
امروز، ۲۱ سپتامبر مصادف است با روز جهانی صلح و همه ساله از این روز در سراسر جهان تجلیل می‌شود؛ اما مردم افغانستان این روز را سال‌هاست که زیر سایه جنگ و به امید افغانستان عاری از جنگ تجلیل می‌کنند.
شهروندان افغانستان تشنه‌ی صلح هستند؛ چون افغانستان چهار دهه‌ی گذشته را در جنگ سپری کرده و در چهار دهه جنگ، صدها هزار غیرنظامی کشته و زخمی شده‌اند. همچنان میلیون‌ها شهروند افغان از جنگ متأثر شده‌اند. به همین دلیل هر ساله مهم‌ترین خواست مردم افغانستان در روز جهانی صلح، پایان جنگ و خشونت در کشور است.
بعداز حاکمیت دوباره گروه طالبان در ۱۵ اگست سال ۲۰۲۱ در افغانستان، شماری از شهروندان کشور می‌گویند که امنیت نسبی در کشور به وجود آمده؛ اما زمینه کار، تحصیل و آزادی‌های مدنی از آنان سلب شده است.
رحمان بهزاد، یکی از باشندگان شهر کابل در گفتگو با خبرنگار روزنه صلح گفت که بعداز حاکمیت گروه طالبان در افغانستان امنیت نسبی تامین شده؛ اما وضعیت جاری آن‌ها را نگران ساخته است.
آقای بهزاد افزود که صلح تنها به معنای ختم جنگ نیست، بلکه به باور آنان باید به اساس تعریف اصلی از صلح به هر انسان با در نظرداشت همه حقوق اساسی‌شان حق زندگی کردن داده شود.
رحمان احمدزوی، یکی دیگر از باشندگان شهر کابل می‌گوید که صلح در کشور تامین شده و جنگ وجود ندارد؛ اما مردم با مشکلات فراوانی از جمله نبود کار دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
سیرت رحمانی، یکی از باشندگان ولایت بامیان در این گفتگو بیان داشت: «درست است امنیت در کشور به وجود آمده و روزانه مثل دوره قبل کسی کشته نمی‌شود و ما از این بابت خیلی خوشحال هستیم؛ اما مکتب‌ها، دانشگاه‌ها و کورس‌های دختران بسته است و زمانی صلح دایمی در کشور به وجود میاید که دروازه‌های مکتب‌ها، دانشگاه‌ها و کار به روی دختران سرزمین ما باز شود.»
کبرا حسن‌زاده، یکی از دانشجویان ولایت دایکندی که قبل سقوط نظام پیشین مصروف فراگیری علم بود در این گفتگو گفت، تا زمانی که زمینه کار، تحصیل و آزادی‌های مدنی برای همه شهروندان کشور از سوی حکومت سرپرست فراهم نشود، صلح واقعی وجود نخواهد داشت.
خانم حسن‌زاده به این باور است که به دلیل وضع محدودیت‌ها از سوی گروه طالبان بر شهروندان کشور، تا هنوز صلح واقعی در افغانستان تامین نشده است.
او در حالی این سخنان را می‌گوید که گروه طالبان بعد از حاکمیت دوباره شان در افغانستان، دروازه‌‌ی مکتب‌ها را به روی میلیون‌ها دختران بالاتر از صنف ششم بستند و بعد از آن به دختران و زنان اجازه‌ی رفتن به دانشگاه‌ها را نیز ندادند.
با این حال، سه سال می‌شود که حکومت طالبان دختران بالاتر از صنف ششم را از آموزش و تحصیل محروم کرده است.
در همین رابطه، شماری از آگاهان مسایل سیاسی و فرهنگی به این باور اند که برای تامین صلح دوامدار در کشور، حکومت سرپرست و مردم باید کاری کنند تا در تمام جهان هیچ مخالف افغانستان وجود نداشته باشد.
عبدالحمید محمودی، آگاه مسایل سیاسی و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار روزنه صلح گفت که در حال حاضر صلح و امنیت در افغانستان در حدودی تامین است و گروه طالبان و مردم باید در این زمینه تلاش‌های بیشتر نمایند تا هیچ مخالفی در جهان پیدا نشود.
آقای محمودی افزود، افرادی که مخالف صلح در افغانستان است باید دولت سرپرست از راه گفتگو این مسله را حل نماید.
او بیان داشت که امنیت سرتاسری در کشور تامین است؛ اما آموزش و تحصیل به روی میلیون‌ها دختر افغان مسدود است و باید گروه طالبان در این زمینه تلاش‌های جدی کنند تا رضایت شهروندان کشور حاصل نماید.
ویس ناصری، یکی دیگر از آگاه مسایل سیاسی در این گفتگو گفت که در سه سال گذشته امنیت نسبی در افغانستان به وجود آمده اما؛ رعایت نشدن مسایل حقوق بشری و منشور سازمان ملل از سوی گروه طالبان یک امر جدی است که مانع به رسمیت حکومت طالبان و صلح دایمی در افغانستان می‌شود.
آقای ناصری افزود که باید گروه طالبان به خواسته‌های جامعه جهانی احترام گذشته و به تشکیل حکومت همه شمول، رعایت مسایل حقوق بشری، بازگشایی دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاه‌ها بروی دختران و حمایت نکردن گروهای تروریستی در افغانستان تلاش جدی نمایند.
از سوی هم، شهرزاد اکبر، رییس پیشین کمیسیون حقوق بشر افغانستان در نظام جمهوریت در پیامی به مناسبت روز جهانی صلح در ایکس خود نگاشته است که از روز جهانی صلح در حالی تجلیل می‌کنیم که افغانستان بعداز ۴۰ سال جنگ منتظر صلح دایمی است.
خانم اکبر گفته است: «ما همچنان منتظر صلح در سرزمین خویش هستیم که بعد از ۴۰ سال جنگ در افغانستان باز هم خشونت، ویرانی، ظلم، ستم بر زن، تبعیض، فقر، احتیاج، آواره‌گی همچنان ادامه دارد.»
همزمان با این، شماری از روان‌شناسان به این باورند که صلح تنها به برقراری امنیت نیست؛ بلکه باید شهروندان کشور صلح روانی داشته باشند.
مریم افضلی، یکی از روان شناسان در گفتگو با خبرنگار روزنه صلح گفت: «زمانی‌که حداقل بتوانیم یک امید در زندگی داشته باشیم، نیازهایی را که از لحاظ اجتماعی داریم، آن به ما داده شده باشد و حداقل آینده ما روشن باشد، آن زمان می‌توانیم آرامش ذهنی و درونی داشته باشیم.»
در همین رابطه، سازمان ملل متحد از روز جهانی صلح با شعار “هنر در خدمت صلح” تجلیل نموده و با انتقاد از برخی درگیری‌ها در شماری از کشورها، از همه طرف‌ها خواسته است تا فرهنگی را پرورش دهند که در آن برابری، صلح و عدالت رشد کند.
معاون هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) روز جمعه، ۳۰ سنبله، مناسبت روز جهانی صلح بر ادامه کمک‌های حیاتی برای مردم افغانستان تاکید کرده و افزوده است که برای ایجاد صلح پایدار در این کشور، باید از نیازهای اساسی بشری افغان‌ها پشتیبانی صورت بگیرد.
با این حال، سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۱ با نشر اعلامیه‌ای ۲۱ سپتامبر را روز جهانی صلح نامگذاری نمود و هدف از این کار را تامین و ترویج صلح جمعی در جهان گفته است تا از طریق این روز توجه جهان به صلح بیشتر شود.
هرچند گروه طالبان در افغانستان بارها از برقراری صلح سراسری و تامین امنیت سخن می‌گویند؛ اما به شمول مردم عام و سازمان‌های بین‌المللی به ویژه سازمان ملل متحد و کشورهای مختلف در مورد وضعیت فعلی در افغانستان نگران اند.
